ms artemis

Deel 4: Zondag 10 juni tot en met donderdag 21 juni 2018.

Dat volgende deel komt aanzienlijk eerder dan verwacht. Afgelopen maandag behoorlijk, nee … onbehoorlijk veel pijn aan de afgebroken tand, die te hoog staat. Tandarts slijpt er een stuk af en stelt voor om een plaatje te laten fabriceren voor de inmiddels nu dus 2 ontbrekende snijtanden. Dat kan a.s vrijdag klaar zijn en zal het als voorlopige oplossing wel houden tot eind oktober. Wij blij, zagen de vakantie al deels in rook opgaan, maar kunnen nu dus a.s, zondag alweer terug.

Zondag 10 juni.

Terug naar het schip. Vertrek om 7.30 uur. Zowaar op tijd. Nu kan de nieuwe koelkast dus wel mee, want verder hebben we niet zo veel bagage. Tot halverwege Frankrijk prima weer, daarna zware regen, soms zo erg dat je niet meer kon zien in welke baan je reed. Vanaf Orleans wil de navigatie ons bij vrijwel elke afrit af laten slaan omdat verderop de weg afgesloten zou zijn. Maar wij geloven dat niet en hebben geluk; een stuk voor Toulouse, net op het punt waar wij toch van de weg af moeten om vervolgens de snelweg naar Bordeaux op te gaan blijkt de weg afgesloten. Gelukkig is het ‘telepeage’ tolpoortje voor het vrachtverkeer (uiterst rechts) nog vrij gehouden en kunnen we dus nauwelijks gehinderd doorrijden. Om 20.30 uur aan boord. Bagage binnenboord gebracht, Sanne haalt snel een broodje kebab. Net op tijd, om 21 uur barst er een onvoorstelbaar heftig onweer los, lichtflits na lichtflits terwijl de regen met bakken uit de hemel valt. De dekken overstromen aan alle kanten, maar gelukkig nergens lekkage, zelfs niet in de wintertent. Ook tijdens de nacht blijft dit tropisch gebeuren doorgaan, maar we zijn moe genoeg om toch lekker te kunnen slapen.

Maandag 11 juni.

In het dorp is her en derwaarts aardig wat schade na vannacht, putdeksels omhoog geknald (je zult maar in zo’n gat rijden), straten staan nog steeds blank en een winkelcentrum aan de rand van het dorp is compleet overstroomd (en dus gesloten). De rivier stroomt snoeihard en het water staat tot aan de bovenrand van de kade. In de late namiddag arriveren B & W en daar drinken we een flesje op. H. van de Progres gebeld voor zijn verjaardag; hij ligt nog steeds te wachten tot de stroom van de Rhône wat afneemt. Tijdens de nacht toch weer een stevig onweer, maar minder erg als gisternacht, of wen je eraan?

Dinsdag 12 juni.

We gaan de nieuwe koelkast installeren, dus eerst de kajuitdeur verwijderd om de koelkast naar binnen te krijgen. Dan de oude koelkast eruit en vervolgens eindeloos passen en meten, bovenplaat er af etc. Het moeilijkst is nog het waterpas stellen, hetgeen tenslotte lukt door een lat onder de niet verstelbare achterkant te schuiven. Aan verstelbare voorpoten heb je niet veel als het probleem aan de niet verstelbare achterkant zit. Uiteindelijk kost het ons bijna de hele dag, maar dan staat ie ook perfect.

Woensdag 13 juni.

Goed weer, de zomer lijkt eindelijk begonnen. De nieuwe koelkast draait nu prima, dus de oude de wal op en daar wordt hij uiteindelijk opgepikt door L & P voor in hun nieuwe werkplaats, zij blij en wij blij. We knappen het schip op na alle regen (met Sahara zand). Sanne maakt ’s avonds een onwijs lekkere vissalade. Het wordt nu echt vakantie.

Donderdag 14 juni.

Ik ga naar Agen met de auto, achter Bill rijdend die daar zijn huurauto moet inleveren. Helaas mist hij de afslag, de volgende afslag blijkt 27 km verderop! Dus via een N-weg weer terug, zo zie je nog eens wat van Frankrijk. De weg loopt grotendeels naast de Garonne, hoog water, sterke stroom, veel drijfhout en zand in het water. In de namiddag komt Fanny van de Karanja om ons te interviewen over oude schepen en hun opvarenden; een liefhebberij voor haar blog, overgehouden aan haar vroegere werk voor een tijdschrift. Daarna begint een uitgebreide en overheerlijke bbq aan boord van de Zac van L & P, met eveneens de bemanning van La Perle (N & K). Het toetje, gemaakt door L. was een superlekker zalfje met daarin vele van alcohol doortrokken kersen.

Vrijdag 15 juni.

We worden wakker van getik op het dek: regen!. Vervolgens regent het net niet continu, maar wel vaak. Water getankt, gedouched en naar de Sunbeam voor de welbekende Vrijdagmiddag sessie. Speciale gelegenheid vanavond: Ian en Kaz vertrekken voor enige tijd naar Engeland voor familiebezoek. Ook Mike (van de Calando) is er, hij past op hun huis en hond. Is 2 jaar niet in de haven/aan boord geweest na het overlijden van zijn echtgenote. Wij krijgen overigens wederom slecht bericht over gezondheidsproblemen van iemand uit onze kennissenkring in NL

Zaterdag 16 juni.

Het lijkt nu toch echt zomer te worden. We zetten al onze twijfels opzij, verwijderen de wintertent, maken de achterkant van het dak van de stuurhut uitgebreid schoon, schilderen en zetten het zomertentje er op. De stuurhut is nu ruimer, lichter en lijkt groter, het is zomer!! Dus wordt er ook direct buiten gegeten. Zoonlief meldt zich af voor zijn vakantie.

Zondag 17 juni.

Frisse nacht, sombere ochtend. Sanne gaat naar de markt en ik zet de puntjes op de i : ook een heel licht tentje moet aan boord stormvast opgesteld zijn. Na de lunch uitgetest of de wasmachine werkt op de nieuwe omvormer: alles werkt voorbeeldig. Dus om te wassen zijn we niet meer afhankelijk van walstroom. Alles is nu klaar en we besluiten morgenvroeg te vertrekken. De weersvooruitzichten zien er voortreffelijk uit.

Maandag 18 juni.

Heerlijk, droog en zonnig weer. Sanne bezoekt de CA en gaat daarna uitgebreid boodschappen doen. Ik dacht: ze gaat even wat laatste dingetjes halen, maar 2 ½ uur later toch maar even gebeld wat er nu aan de hand was; niks dus. Ondertussen was het schip geheel varensbereid en zo vertrekken we dus om 13.10 uur uit de haven. Enkele uren later leggen we aan in Valence d’Agen. Bill en Winnie liggen daar al een dag en dus volgt er een uitgebreid aperitief.

Dinsdag 19 juni.

Het weer wordt alsmaar mooier, zo kennen wij het hier. Sanne gaat met onze Amerikaanse vrienden naar de zeer uitgebreide weekmarkt; ik ben niet meer zo in voor al die markten, ze zijn allemaal hetzelfde. Tegen zessen een drankje met hun bij ons aan boord. Aan de overkant van de haven raakt het inmiddels aardig vol met huurboten: de Baise is weer gestremd door het hoge water. Dat geeft veel extra huurboten op dit stuk van het kanaal. Daardoor ontstaan de nodige troubles met de enige vaste ligger hier wiens elektra aansluiting door een stelletje super lompe Engelsen wordt ingepikt. De Engelsen verliezen en moeten verkassen. Uit wraak beginnen zij tegen 23 uur (on)behoorlijk veel muziekachtig geluid te maken, maar tegen 24 uur heeft nog niemand daarop gereageerd en dus stoppen zij ook maar.

Woensdag 20 juni.

De Gretige Henriette vertrekt omstreeks 10 uur richting Agen. Wij blijven nog een dagje liggen, poetsen het schip een beetje en maken nader kennis met Dirk(?) van de Ampenan uit Emmeloord. Hij heeft een (sleep?)bootje, gebouwd ergens in de jaren dertig en woont daar alweer een aantal jaren op. We hebben hem in de afgelopen jaren al vaker ontmoet maar het is nog nooit tot een nadere kennismaking gekomen. Boeiende vent, die veel over de wereld heeft gezworven. Jammer dat ik afgelopen winter niet meer gegevens over zijn schip boven water heb kunnen krijgen.

Donderdag 21 juni.

Wederom prachtig weer. We varen maar enkele km’s en één sluis verder, bij La Magistère is een schitterend plekje, echt in the middle of nowhere. Het aanleggen is wat lastig omdat het een brandnetelrijk kantje is met wat verrotte planken als beschoeiing. En we worden beloond voor onze moeite: plotseling loopt een hertje op slechts enkele meters van ons vandaan, kijkt even en denkt: ‘O, zij weer’ en loopt vervolgens parmantig verder. Waarom ligt er op zo’n moment nooit een camera bij de hand.

Vrijdag 22 juni.

Op ons dooie akkertje naar Agen gevaren. En dan gebeurt het.

Tijdens het varen viel het me op dat de motortemperatuur steeds richting 87 graden ging en dat is net 3 á 4 graden meer dan eigenlijk zou moeten. Dus in Agen aangekomen leggen we aan op het enige plekje aan de wal dat nog vrij is. En om een lang verhaal kort te maken: ik wil het koelwater controleren, probeer een handpompje uit de gasbun te pakken, dat lukt maar daarna doe ik een stap achteruit en vergeet totaal dat het luik van de machinekamer open staat. Dus donder ik achterover, half in het open luik en half tegen de stuurstoel en op de stuurstoelstand-verhoging. Daarbij sla ik helaas de eerste twee planken van die verhoging doormidden maar nog meer helaas ook mijn onderarm. Naar het ziekenhuis, diagnose bevestigd, arm in het gips en terug aan boord. Veel overleg met allerlei mensen wat te doen. Eén ding is duidelijk, verder varen met een net gebroken arm is geen optie. Na overwegen van allerlei mogelijkheden besluiten wij om terug te varen naar Moissac, onze winterhaven. Vrienden komen morgenvroeg om 7 uur met de trein naar hier (Agen) en zullen ons helpen om in één dag terug te varen. En dat is prima gelukt.

Conclusie: we liggen tenminste de eerste 6 weken in Moissac en kunnen niet varen.

Dus voorlopig ook geen blog meer, hoe boeiend ons verblijf hier ook mag zijn.