Deel 3: Dinsdag 22 mei tot en met maandag 4 juni 2018.
Dinsdag 22 mei
De kermis wordt afgebroken, eind van de ochtend vertrekken de eerste wagens al: truck met enorme oplegger, daarachter een minstens zo lange aanhanger en daarachter vaak dan nog een caravan. Met dit soort combinaties zou in NL helemaal niet gereden mogen worden zonder speciale begeleiding. In Frankrijk mag het wel, maar ze mogen er niet mee op de snelweg komen. We genieten van het prachtige weer.
Woensdag 23 mei.
Het afbreken van de attracties kost ook meerdere dagen
Weblog afgeschreven, foto’s erbij gezocht. Het is een beetje een rommeltje geworden omdat we met 2 verschillende camera’s hebben gewerkt en de lijst daardoor niet chronologisch wil worden. Toch maar alles op het internet gezet. Kost best wel veel tijd. Nigel belt plotseling dat hij morgen i.p.v. zaterdag de nieuwe lader/omvormer komt installeren. Dan zijn we eindelijk van het probleem af dat de huidige 20 jaar oude omvormer geen sinuscurve produceert, hetgeen ons juist deze week de zoveelste tandenborstel-lader heeft gekost. Na enkele uren op de blokcurve van de huidige omvormer zijn die apparaatjes wijlen. Bovendien kan de wasmachine dan voortaan ook op de omvormer draaien. Overigens een prachtige dag vandaag.
Donderdag 24 mei.
Om 11 uur arriveert Nigel. Sanne heeft de ‘meterkast’ al ontruimd. Aanvankelijk dacht ik dat het vervangen van een apparaat van 20 jaar oud door een nieuw exemplaar wel betrekkelijk simpel en snel zou verlopen, maar dat viel tegen. Eén ding moeten we nu dan maar voor eens en altijd onthouden: afschakelen van de woon-accu’s, de start-accu en de zonnepanelen is niet voldoende om alles spanningsvrij te maken; ook de accu van de boegschroef dient afgekoppeld te worden. Pas tegen 16 uur werkt alles weer zoals het moet. Voor de liefhebbers onder jullie: het betreft een Victron Combi Multi plus, vermogen 3000 Watt, zuivere sinuscurve, instelbare walstroominput, lader voor 2 accusets max 120 Amp., automatische inschakeling omvormer en afschakeling lader. Dus hopelijk komt hiermee een eind aan de eindeloze rij laders voor onze tandenborstels en zijn we voor allerlei dingen niet meer afhankelijk van de walstroom. Zelfs de wasmachine moet nu op de accu’s kunnen draaien. Alleen een beetje zon op z’n tijd voor de zonnepanelen zou wel handig zijn. Vandaag was die bijdrage best wel aardig overigens, maar ja, hele dag gesleuteld in het bootje dus.
Vrijdag 25 mei.
Tot ons grote genoegen blijkt alles de volgende ochtend nog steeds perfect te werken. Voor de rest een sombere windstille ochtend met flink oostelijke wind. Die middag klaart het zowaar op en is het welhaast een half uur droog zodat de gebruikelijke vrijdagborrel in de Sunbeam zelfs buiten plaatsvindt. Maar het is nog echt geen Frans vakantieweer. Bovendien komt er met alle regenbuien een berg Saharazand mee zodat je wel aan het zwabberen kunt blijven. Via de bunkerboot in Zaltbommel in contact gekomen met hun brandblusapparatuurleverancier. Conclusie: nieuwe kopen is net zo voordelig als de oude laten controleren en hervullen.
Zaterdag 26 mei.
2 van de 8 bogen volledig verstopt door drijfhout
Schip grote wasbeurt, Sanne stelt de wasmachine uitgebreid op de proef want vandaag is het voorlopig de laatste droge dag. Begin van de middag ligt alles al weer op de bedden. Ondertussen de lattenbodem van mijn kooi vastgezet zodat ik niet meer wakker wordt van het gekraak en gepiep ervan als ik mij omdraai in de sponde. Rustige en warme avond met wel overal rondom ons heen dreigende onweersbuien, maar in Moissac geen spatje. We genieten van een uitgebreide en overheerlijke koude vismaaltijd. Later horen we dat deze avond iets ten NW van ons een groot aantal wijngaarden door noodweer zwaar beschadigd zijn.
Zondag 27 mei.
Sanne ziet kans om over het opstapje van de keuken naar de kajuit te struikelen en hoewel er eerst niets aan de hand lijkt heeft ze even daarna een dikke enkel en kan later op de middag nauwelijks meer lopen. Ik help Jim, Ian en Jerome met het (via de dubbel-sluis) naar de rivier brengen van alle pontons voor de buitensteiger. Sanne strompelt ondertussen naar de markt en koopt zowaar een paar schoenen. Omstreeks lunchtijd begint het weer te druppelen, hetgeen geleidelijk overgaat in regen en vervolgens een beetje in buiig weer. (Later die avond horen we van het noodweer in Limburg). In de loop van de middag stijgt de niveaumeter van de vuilwatertank plotseling naar code rood (= vol), terwijl het even daarvoor nog code blauw (= bijna leeg) was. Na meer dan een uur worstelen om de klep van de tank los te krijgen blijkt die inspanning terecht: de tank is voor 90% vol. Bij het buitenboord pompen van de inhoud valt op dat de pomp eerst een hele tijd moet lopen voordat het niveau begint te dalen. Als het niveau niet meer daalt zit er nog steeds een laag van ongeveer 5 cm in de tank: shit denk je dan (overigens een terechte gedachte), hoe krijg ik dat eruit. We besluiten dat een grote verdunactie de enige mogelijkheid is maar dat kan ook op een ander moment en ook liever niet in de haven. Dus volstaan we met het opnieuw kalibreren van de tank, waarna alle controle lampjes het plotseling weer perfect doen. Ja, in het grote boek staat ook: één keer kalibreren per jaar is meestal voldoende. En het was zeker 2 jaar geleden! Na zo’n klus ben je toch wel heel blij dat we aan boord de mogelijkheid van een uitgebreide (en hete) douche hebben. Die avond eten we weer overheerlijk in ons favoriete restaurant en maken een juiste keuze: we eten binnen, waar nauwelijks gasten zijn, die zitten allemaal buiten. Tot er een formidabele onweersbui zich ontlaadt, nauwkeurig boven het terras van het restaurant: ineens werd het druk binnen!. Na verloop van tijd wordt de bui minder heftig en wandelen we samen, innig gearmd onder één paraplu, terug naar de boot.
Maandag 28 mei.
opbouw van de pontons die zomers op de rivier liggen
Somber en nat weer, het heeft de hele nacht geregend. Dat is dus tot daar aan toe, maar met die regen komen bergen Sahara-zand mee en als je dat mengsel op je schip laat opdrogen verandert de kleur van de verf van wit in gelig roodbruin en daar wordt deze schipper niet blij van. Na de lunch weer uitgebreid gefoerageerd bij de verschillende supermarkten (het gaat inmiddels beduidend beter met Sanne’s voet), minstens 2 kilo kersen gekregen van Laurence en daarna onszelf opgesloten in de kajuit om vervolgens de hele avond (en nacht) te luisteren naar het gekletter van de regen op het dek.
Dinsdag 29 mei.
Direct na het ontbijt naar de rivier vertrokken om te helpen bij het opbouwen van de ponton-steigers en die vervolgens op hun plek te slepen op de steeds harder stromende rivier. Blijft wel de vraag of dit slim is bij het snel wassende water, maar dat zien we morgen wel weer. Ondertussen ruimt Sanne het schip op en pakt spullen in voor ons vertrek morgen richting NL. We gaan via Mirepeisset (bezoek aan onze wijnboer) en via Valence (bezoek en overnachting bij vrienden) en willen dan vrijdagavond in Driebergen aankomen. Een en ander is natuurlijk wel afhankelijk van allerlei situaties die zich kunnen voordoen als gevolg van de stakingen en acties die op dit moment overal in Frankrijk plaatsvinden. In de namiddag wordt het zowaar droog en ook wat warmer, maar tegen elf uur regent het alweer behoorlijk.
Woensdag 30 mei.
Auto ingepakt en op weg. Weer is bewolkt maar droog, inpakken kost toch altijd ook nog wel wat tijd. Om 9.30 uur zijn we onderweg. Een dikke 2 uur later zijn we bij de familie Creusard en een half uurtje later is de wijn geladen en zijn we onderweg richting Valence. En dan vergeet ik even dat mijn voortanden niet meer in de beste conditie zijn, probeer een stuk stokbrood af te bijten en krak: vermoedelijk gebroken tand, natuurlijk juist dié, naast de dummy die ik al had en die nu dus ook los zit. Opvallend: het doet nauwelijks pijn, zolang er geen druk op de gebroken tand komt. We komen op precies de geplande tijd bij onze vrienden aan. Die zijn weliswaar nog druk bezig, samen met 2 familieleden, met weer een nieuwe verbouwing van hun toch al schitterende boerderij, maar de belangrijkste klus voor vandaag was gelukkig nagenoeg klaar. We genieten van het weerzien met een heerlijk glas wijn en daarna een overheerlijke maaltijd. Later op de avond opnieuw onweer en vrijwel de hele nacht stromende regen.
Donderdag 31 mei.
de somberste meimaand in jaren
Na telefonisch overleg met mijn tandarts is de beslissing gevallen. We blijven niet nog een dagje maar rijden vandaag meteen door naar NL, zodat ik morgen (vrijdag) nog even naar de praktijk kan. Wat ontzettend jammer, zijn we voor het eerst na vele jaren weer eens bij onze vrienden hier, moeten we na eigenlijk maar een paar uur al weer weg. Dat laatste blijkt vervolgens nog niet zo simpel: onze auto komt met geen mogelijkheid door het kletsnatte gras en de volledig doorweekte (klei)bodem tegen de flauwe helling omhoog. Na het verplaatsen van de andere auto’s, die iets hoger naast het huis staan, komt onze Honda uiteindelijk over de hobbel heen, vooral ook dankzij het duwen van de gastheer en zijn beide gasten. Zowel de duwers als de auto zien er na deze escapade niet uit: overdekt met modder vanaf de slippende wielen. Het grasveld ziet er niet uit door de gemaakte sporen. Na ten afscheid een kop koffie vertrekken we, stoppen na een paar km bij een Intermarché om de dikke laag modder van de auto en uit de wielkasten te spuiten en dan snel de autobaan op richting Luxemburg. Dat gaat voortreffelijk tot een stukje vóór Luxemburg, waar we volledig vastlopen in het verkeer. Het is volslagen onduidelijk wat er aan de hand is, overal vrachtwagens die stoppen en al dan niet gedwongen door de politie op de vluchtstroken belanden en worden stilgezet, werkelijk duizenden. Nog nooit zoiets gezien. Over een stuk van 25 km doen we bijna 2 uur. Ook alle opritten en afritten tussen Luxemburg en Luik staan stampvol met vrachtwagens in de bermen. Zo komt het dat we uiteindelijk pas net even over half twaalf thuis de garage inrijden. Moe, maar we zijn er weer.
Vrijdag 1 juni.
De tandarts lijmt de inderdaad afgebroken tand, na een wortelkanaalbehandeling, vast en omgeeft beide loszittende tanden met een flinke berg ‘cement’. Helaas gaat het nog 10 dagen duren voor ik een definitief plan van aanpak kan krijgen. Hopelijk zal het mogelijk zijn een tijdelijke oplossing te verzinnen tot november.
Zaterdag 2 juni.
We zijn nog nooit zo vlug klaar geweest met het uitpakken van de auto en het opruimen van alle spullen
Zondag 3 juni.
Op naar mijn broer en schoonzus voor de viering van hun 40-jarig huwelijksfeest. Super geslaagde dag met een leuke excursie en een fantastisch diner. Het wordt weer laat.
Maandag 4 juni tot ……..?
Van de komende dagen komt er in principe geen verslag: we zijn gewoon thuis en wachten op een minder tijdelijke oplossing van het gebit. Moet nog wel de haven laten weten dat we wel een paar weekjes langer afwezig zullen zijn.
Wanneer weblog deel 4 komt? Voorlopig geen idee.