REIS 2009
N.B. Nogmaals: direct reageren via “comment” is niet meer mogelijk, levert veel te veel spam op. Reacties worden zeer op prijs gesteld, maar graag via de gewone mail.
ZONDAG 26 JULI TOT EN MET VRIJDAG 7 AUGUSTUS
Zondag en maandag (26 en 27 juli) liggen we dus afgemeerd in Buzet langszij een grote Engelse boot een klein stukje vòòr de kade en dat is eigenlijk wel zo rustig. Aan de kade 30 meter verderop is het een komen en gaan van huurboten, vermakelijk om naar te kijken maar we liggen daar toch liever niet tussen. Het kleine restaurantje aan die kade, gerund door een jong Engels stel, kan ik overigens iedereen van harte aanbevelen.
Ook dit jaar gaat het dus weer niet lukken om de oversteek naar de Lot te maken. Dit blijkt overigens al sinds begin mei niet meer mogelijk te zijn, dus we hoeven geen spijt te hebben dat we ons bepaald niet gehaast hebben de afgelopen maanden.
Normaal schut je bij Buzet af naar de Baïse, vaar je op dit riviertje stroomafwaarts naar de uitmonding (via een sluis) in de Garonne, vervolgens vaar je op de Garonne ook weer stroomafwaarts (ongeveer 7 km) naar de uitmonding van de Lot, waar je via een sluisje deze prachtige rivier opkunt. We willen nu toch wel eens weten waarom die oversteek zo’n eeuwig probleem is.
stuw in de Lot, rechts boven de ingang van de sluis die toegang geeft naar de Garonne
Daarom gaan we op maandag met de velo’s op onderzoek uit. Eerst fietsen we naar de monding van de Lot in de Garonne, bij het plaatsje Nicole. De Garonne staat hoog genoeg om er te kunnen varen en de sluis die toegang geeft tot de Lot kan ook het probleem niet zijn.
dezelfde sluis, nu van de andere kant, links dus de uitvaart naar de Garonne
Overal staat genoeg water. De Garonne is voor de oversteek duidelijk betond. Overigens moet je hier wel over voldoende motorvermogen en ervaring met varen op stromend water beschikken, want er staat toch gauw een km of 5 à 6 stroom. Huurjachten mogen hier ook niet zelf varen maar worden gesleept; eigen jachten krijgen een loods aan boord.
We fietsen nog een stuk langs de Lot, is absoluut de moeite meer dan waard, schitterende omgeving.Terug fietsend naar St. Léger, waar de Baïse in de Garonne uitmondt, wordt het probleem al snel duidelijk: die (vrijwel nieuwe) sluis is simpelweg niet diep genoeg. Kennelijk is men uitgegaan van een gemiddeld veel hogere waterstand van de Garonne. Doodzonde van al het geïnvesteerde geld, want bij een sluis van één meter dieper zou je praktisch de hele zomer de oversteek kunnen maken, wat een geweldige uitbreiding van dit prachtige vaargebied zou betekenen.
de sluis van de Baise naar de Garonne, alles lijkt normaal
dezelfde sluis van boven af gezien, vrijwel zonder water, daar komt zelfs de Artemis niet door
Dinsdag zijn in Buzet alle huurboten verdwenen, halen we de Artemis over naar de kade en rusten we uit van de fietsdag.
Woensdag (29 juli) gaan bijtijds de lijnen los en varen we naar Villeton. Tot onze grote verrassing treffen we daar een prachtige nieuwe steiger aan, met plaats te over. Vorig jaar was het hier een afbraakzooitje, zowel wat schepen als wat kade betreft en lag het afgeladen vol. Nu zijn er zelfs schitterende muntautomaten voor electra en water geinstalleerd. Jammer dus, ik wil er heel wat om verwedden dat volgend jaar alle automaten vernield zijn, opengebroken door vandalen. Bovendien ……, kosten € 2,- voor 4 uur stroomlevering of 15 minuten water, terwijl op diverse plaatsen in de omgeving de overnachtingsprijs 5 à 7 euro is inclusief stroom en water.
nieuwe kade in Villeton
Later komen we er achter dat zowel hier in Villeton, als in Mas d’Agenais als in Meilhan overal precies dezelfde renovaties zijn gerealiseerd. Alleen in Meilhan staan stroom en water constant aangeschakeld en is de prijs nog steeds € 5 per etmaal. Maar daar is ook een havenmeester. Dat zou in Villeton natuurlijk ook makkelijk kunnen, de mairie ligt op 50 meter afstand van de kade. Op enige afstand van de kade is ook een goed verzorgde overnachtingsplek voor campers aangelegd, merkwaardigerwijze is die nu weer niet voorzien van stroom. Hoe lang moet je in Frankrijk zijn om hun logica te begrijpen?
Donderdags fietsen we samen naar Tonneins om uitgebreid de voorraad scheepsbeschuit e.d. aan te vullen. Het blijft een enerverende belevenis om met volbepakte fietsen over de Franse wegen te rijden terwijl (vracht)auto’s met snelheden van 100 km of meer langs je heen scheuren. Daarmee vergeleken is varen, zelfs ondanks alle huurboten, toch best rustgevend.
Tegenover de haven is ook nog een soort landbouw museum, met allerlei oude materialen en werktuigen, niet zo boeiend, maar ook met een ‘pedagogische groentetuin’, waar wel een aantal boeiende zaken te zien zijn. Wij aten onze eerste witte wortelen.
het historisch landbouw museum
met daarachter de pedagogische groente tuin
Zaterdag (1 augustus) varen we dan naar Meilhan sur Garonne, waar we gelukkig een plek gereserveerd hebben (dit soort haventjes ligt vaak met 8 schepen helemaal vol). Ook hier is dus alles gerenoveerd en ziet er prachtig uit. Bovendien is ‘Minervois Cruisers’ hier hun tweede verhuurbasis van “narrow boats” begonnen (de andere zit in Somail). Mike en Kath beheren deze basis, fungeren tevens als havenmeester en runnen een minicafeetje. In de haven ligt zowaar de ‘Body and Soul’, een wat oneigenlijke narrow boat (3 meter breed), maar qua inrichting de mooiste die ik ooit gezien heb. Twee jaar geleden hebben we aan boord van dit schip een spontaan en fantastisch gezellig feestje gevierd. Malcolm en Lucy liggen hier al maanden en blijven in dit haventje overwinteren. Meilhan is het verste punt van de reis dit jaar. We zouden over het kanaal nog een paar km verder kunnen, maar daarna zouden we de Garonne en de Gironde op moeten richting Bordeaux. Met 5 meter tijverschil en stroomsnelheden tot 12 km gaat dat ons toch echt te veel op werken lijken.
Zondag verhalen we het schip naar de mooiste plek van de haven en vervolgens is het wachten geblazen. Stoffel en zijn vriendin Wytske komen vandaag vanuit Nederland in een ruk hier naar toe. Het zijn en blijven je kinderen en dus maak je je best wel zorgen, de dag na “black saturday” is nu niet de meest ideale dag voor een vakantierit van 1200 km. Om 5 uur krijgen we een telefoontje dat ze nog 250 km te gaan hebben en net voor achten arriveren ze. Wij opgelucht en zij doodmoe. Dus na een voor de gelegenheid extra lekker diner worden tijdig de kooien opgezocht.
Maandag met z’n vieren gewandeld eerst langs de rivier en verder langs het kanaal en ondertussen lekker bijgekletst, we hebben elkaar in geen maanden gezien. Na de lunch de steile klim naar het dorp gemaakt, daar wat rondgewandeld en genoten van het schitterende uitzicht over de valei van de Garonne. De zeer imposante geschiedenis van dit dorp laat ik in dit kader maar even geschiedenis blijven. ’s Avonds een uitbundige barbecue aan boord.
famile bezoek
Dinsdag (4 augustus) eind van de ochtend vertrekken de jongelui richting Pyreneeen, waar ze gaan kamperen en in de bergen gaan fietsen. Het is overigens alsof de duvel er mee speelt: toen Jochem over was enkele weken geleden was het dat weekend aanzienlijk mider warm dan de dagen ervoor en erna en nu bij het bezoek van Stoffel en Wytske idem dito. Al die tijd ertussen prachtig weer, veel zon, temperaturen tussen 30 en 35 graden. Een van de grote voordelen van Meilhan is dat je zo vlakbij in de rivier kunt zwemmen, hetgeen we dan ook dagelijks uitgebreid doen. Wel oppassen geblazen. Het stroomt behoorlijk hard, tegen de stroom in zwemmen lukt van geen kanten, je komt altijd een stuk stroomafwaarts uit.
Woensdagavond is boven in het dorp de ‘marché nocturne des producteurs’. Een fantastisch leuke en gezellige happening. Alle plaatselijke producenten, van brood tot en met peren-eau de vie, van eend tot en met de wereld aan fruit en vruchten, van lamsvlees en -worst tot en met overheerlijk gebak en ik weet niet al wat meer. Ja, wijn natuurlijk. Er zijn maar 3 tafels om aan te zitten, maar die zijn elk wel ruim 100 meter lang! Het hele dorp is er, alle campinggasten zijn er, alle bootjesmensen zijn er en volgens mij zijn de omliggende dorpen ook ruim vertegenwoordigd. Helaas ons fototoestel vergeten, maar zal proberen volgende week woensdag wat sfeerplaatjes te maken. Er is wel één minpuntje, je moet via dat ontzettend steile pad in het hardstikke donker weer terug naar de boot. Nou ja, je komt altijd beneden.
Donderdag en vrijdag worden er door S. een aantal schilderklusjes gedaan, ik was het schip soms wel 2 keer per dag (vanwege de platanen), we zwemmen en we zonnen, fietsen naar de caves cooperatives om onze wijnvoorraad aan te vullen, drinken wat met de andere havengasten op het terrasje van de havenmeester. Dit is: leven als God in Frankrijk. Overigens eigenlijk een hele vreemde uitdrukking als je bedenkt wat hier aan godsdienstoorlogen is uitgevochten de afgelopen eeuwen.
Zojuist krijgen we een invitatie van B&W aangereikt, om morgenavond een hapje en een drankje te komen nuttigen, eventueel deel te nemen aan het regionale kampioenschap pruimenpit-spugen en aansluitend aan het soirée. Zeker dat we gaan!!